Silverline Resort (Winthrop), Washington

Terwijl we de hele dag een hete zon hebben gehad, is net de wind flink opgestoken en horen we het om ons heen af en toe onweren. We staan aan een meer vlak boven het plaatsje Winthrop aan de oost-west staatsweg nummer 20. Die staatswegen in de staat Washington hebben als icoon het hoofd van de persoon Washington.
Grappig om te zien, na alle gebruikelijke schildjes van de interstaats- en nationale wegen.

Vanmorgen hebben we bij het ontbijt buiten heel goed een rare snuiter (schildpad) vlakbij zien zwemmen en zijn kopje boven het water uit zien steken. De camping waar we stonden was wat op z'n retour. Het warme water deed het bijvoorbeeld niet in de douches.

We hebben lekker kalm aan gedaan met rijden. Zo ver hoeven we niet meer en we hebben nu alleen nog maar 2-baans 'binnenwegen'. Het landschap in Washington is verbazend verschillend. De omgeving van waaruit we vertrokken was groen, met veel water en bomen. Maar nadat we door Colville National Forest (eindeloze naaldbomenweg) gereden waren, werd de omgeving beduidend droger en steniger. Het leek een beetje op de high deserts van Utah, maar dan zonder de opvallende steenformaties.

In het plaatsje Republic hebben we getankt bij een station dat bemand werd door 2 reusachtige Pakistaanse broers die erg nors keken. Geen types om ruzie mee te krijgen. Bij de pompen hing een boxje waaruit op schrille wijze vervormde countrymuziek klonk.

In deze omgeving was ook de bebouwing aanmerkelijk armoediger. Wel viel ons op dat er overal mooie houten constructies gebruikt werden. Veel hout, huizen, schuren en andere bouwsels. En grotendeels mooi donkerbruin of in grijsblauwe, grijsgroene of zachtwitte kleuren geschilderd. Mooi!

We gaan bij Tomasket zuidwaarts langs de Okanogan rivier tot aan Omak, waar we weer westwaarts rijden en de bergen doorsteken via de Loup Loup- pas. Zeker een naam die Franse kolonisten hebben gegeven. Onderweg vinden we eindelijk een mooi te fotogaferen vervallen houten ranch. Als Erik uitstapt om te fotograferen, staat hij oog in oog met een hinde. Twee reebruine ogen kijken hem aan, terwijl er een foto gemaakt wordt.

Daarna is het plaatsje Winthrop een verrassing. Oude gebouwen, mooi geconserveerd, de nieuwbouw erop aangepast... we zijn opnieuw duidelijk in het Wilde Westen.

Vlakbij Winthrop vinden we de huidige camping aan een meer (ja, water moeten we beslist hebben in deze hitte!). Het is 96 graden F, alias 35 graden C. Omdat we lekker op tijd zijn, huren we 3 kayaks en gaan kayakken op het meer. Dat wil zeggen: eerst gaan we netjes kayakken, dan wordt het een wedstrijdje en vervolgens en natspetterij tussen Marga en Anna en Jonna en uiteindelijk liggen zowel Jonna als Marga in het water.

We hebben aardige buren uit Canada, een stel met een hondje. Ze hebben Erik een stuk gerookte wilde zalm gegeven terwijl Marga aan het koken was...

Nu is de lucht helemaal dichtgetrokken en zijn de eerste druppels gevallen. Gauw met Leppie naar binnen. Hopelijk koelt het wat af dankzij de regen. Morgen zoeken we nog één keer een kampeerplek uit waar we eventueel kunnen spetteren in nhet water en de was doen. Daarna is het afscheid nemen van onze camper.