5 - Patterdale naar Shap

Vandaag willen we wat vroeger beginnen. We hebben een lange tocht voor de boeg (circa 30 km.) , de weersvooruitzichten voorspellen een warme dag en de tocht gaat ook nog eens over de officieel hoogste top van de Coast-2-Coast. Voor ons overigens feitelijk niet meer omdat we gisteren over St. Sunday’s Crag zijn gegaan.

We ontbijten samen met een vader (circa 50) en zoon (circa 25) die we al eerder een paar keer tijdens het wandelen waren tegen gekomen en de C2C doen tot aan Kirby Stephen (eindpunt van morgen en ongeveer halverwege). Ze komen uit Okehampton, een kleine plaats maar voor ons een welbekende. Het ligt namelijk tegen ons geliefde Dartmoor aan. Vroeger woonden ze in Zuid-Schotland en gingen ze regelmatig naar het Lake District. Vader vertelt dat ondanks dat de hoogste top die ze ooit beklommen hebben High Wilhays en Yestor zijn ( de hoogste bergen in Dartmoor/Devon) en dat ze vandaag dat gaan verbreken.

Na het ontbijt lopen we een kleine kilometer terug naar het mooie Patterdale. Gisteren hebben we ontdekt dat daar een klein dorpswinkeltje is dat drinken, verse stokbroodjes en beleg verkoopt. Wel zo'n fijn alternatief voor de packed lunches die we tot dusver hebben meegekregen. Bijna altijd ging dat om sandwiches gemaakt van het beruchte weke Engelse brood en dan belegd met bijvoorbeeld plakken ham van een halve tot bijna een centimeter dik samen met verdere weekmakers als komkommer, tomaat en sauzen. Na 2 of 3 uur bergop wandelen is dit verworden tot een niet echt meer makkelijk weg te krijgen kledderbam.

Maar na het inslaan van onze zelfgemaakte lunchpakketje gaan we vol goede moed de bergen op. Het is bijna gelijk goed aanpoten. Marga gaat als een speer en Erik blijft wat achter. Dat blijft voor het meeste van de dag zo. Het lijkt of er in de porridge die Marga voor ontbijt had toverdrank zat. Onderweg pikken we een Australiër op, genaamd George. Een prima kerel die wel van een praatje houdt. Vooral van zijn eigen praatjes. Maakt allemaal niet uit. Het is leuk om mensen tijdens het wandelen een beetje te leren kennen en het geeft afleiding.

Het eerste mooie punt waar we langs komen is een prachtig mooi bergmeertje, Angle Tarn. Het ligt heel mooi met rondom verhogingen en in het meertje zelf een paar eilandjes. We zijn ongeveer halverwege en houden hier een korte pauze om een appeltje te eten en weer iets aan te sterken. Rondom 12 uur zijn we op de top van Kidsty Pike, het hoogste punt van vandaag op 780 meter. Volgens het routeboekje hebben we het zwaarste stuk achter de rug. En hoewel we pas op ongeveer 1/3e van de afstand zijn, houden we daarom met een gerust hart een lange pauze. Lekker in de zon en met een geweldig uitzicht op het diepe dal naast ons en de High Street (oude romeinse weg) lopend over de bergen naast ons.

Alleen blijkt daarna dat het allemaal niet altijd is zoals het boekje beschrijft. Inmiddels is het middag en de zon schijnt, on-Engels fel. Daarnaast moeten we weer een belachelijk steile afdaling af. Erik wordt er letterlijk en figuurlijk misselijk van. Het eerste waarschijnlijk door dehydratie vanwege toch nog te weinig drinken, warm weer en dus veel zweten. Er volgt nog een lang pad langs een reservoir en daar komen een ouder echtpaar uit de buurt van Manchester tegen. We lopen een heel stuk met z’n vieren op en maken een praatje. Het geeft ons beiden weer moraal om de rest van de tocht te voltooien. Die gaat over weides, kleine stukjes moor en langs een abdij ruïne. Allemaal erg liefelijk vergeleken met het woeste landschap waar we vandaan komen.

Als we in het eindpunt Shap komen, blijkt de Inn waar we in overnachten toch iets verder uit de dorp te liggen dan bij het boeken scheen. Uiteindelijk komen we er wel maar dan blijkt daar dat de keuken nog niet open is. De Inn is onder renovatie en heropend nu beetje bij beetje. We zijn voor hen weer één van de eerste gasten. Blijkt ook uit de kamer. De TV staat in de doos tegen de muur aan, geen gordijnen in de badkamer, geen prullenbak, maar wel een erg mooie kamer. Het is allemaal best. In Groot-Brittannië moet je je niet ergeren aan dit soort dingen. Het hoort erbij.

We hebben ons avondeten in een Inn 3/4 kilometer terug waar we vandaan kwamen. Niet geweldig, maar het voedt. Daarna is het snel slapen.