12 - Chop Gate naar Glaisdale

In de avond, na het douchen, hebben we met andere 'Coasters' (er zijn hoegenaamd geen andere gasten in deze Inn) de tocht voor vandaag besproken. Veel kilometers, maar veelal vlak, over de high moors (een heuvelrug).
Het weerbericht is echter niet gunstig: storm met regen.

In de ochtend zien we op het weerbericht dat de meeste buien zijn overgewaaid, maar de storm is duidelijk niet verminderd. Windkracht 8 staat ons te wachten bovenop de onbeschutte Yorkshire Moors.

De eigenares van de Inn brengt ons naar de startplek (gisteren had zij ook mensen opgehaald, maar wij zijn doorgelopen). En dan is het klimmen tot op de heuvelrug met een hevige zijwind. Het is zwaarder dan we hadden verwacht. Veel zwaarder. Maar bovenop buigt onze route iets meer naar het oosten en hebben we de wind schuin in de rug. Toch lopen we nog half naar links geheld en soms worden we bijna van het pad geblazen.

Het is heerlijk om bovenop de moor te zijn, al die ruimte, dat uitzicht, maar we kijken voor het grootste gedeelte naar beneden om onze voeten in gaten te kunnen houden en om niet de wind in het gezicht te hebben. Er zit weinig anders op dan gewoon goed doorlopen, ergens even gaan zitten is zinloos. Daardoor bereiken we na iets meer dan 3 uur goed doorstappen de ontzetten welkome Lion Inn die helemaal eenzaam bovenop de moor ligt. Een klassieke oude herberg met enorm dikke muren, dito balken en een trap waar je je hoofd moet bukken. Je verwacht dat elk moment Heathcliff binnen kan stappen, met de storm om hem heen.

In de Inn zitten al een paar bekenden van onze wandeling. Zij verwelkomen ons lachend en al gauw is het gezellig. De meesten hebben hier geboekt, wij moeten verder. Er worden grappen gemaakt over lui zijn en blijven of over dom zijn en verder moeten. Dat laatste slaat natuurlijk op ons. Eén van de blijvers zegt dat hij dit vermoeiender vond dan voorgaande stukken met stijgen en dalen. Wij hebben daar totaal geen last van, maar wij zijn gewend aan vlak lopen met wind, leggen we uit. Dus hup, gaan de Dutchies de deur weer uit, nagezwaaid door onze tijdelijke metgezellen van Canadese, Britse en Australische nationaliteit.

Er volgt een stuk langs de weg (minder), maar dan gaan we de meer ongebaande paden weer op. We komen een curieus monument tegen: een grote steen met een kleinere steen erop. Met wat fantasie zie je er een dik mens in. In de volksmond heet het 'Fat Betty' en er wordt geld of etenswaren op neergelegd voor reizigers. Er ligt nu fruit, snoep en wat muntgeld op. Wij nemen er een appel en wat druivensuiker-snoepjes van mee en laten wat geld achter.

Er volgt nu een heel mooi stuk met wind in de rug. We komen langs een oude jachthut (van steen), waar een stenen bank voor staat aan de leezijde. De zon is inmiddels zwakjes doorgekomen en het is een heerlijke plek om even te picknicken. Schapen grazen om ons heen, een wulpkuiken loopt ongehinderd langs; als het niet zo hard waaide zou het er echt heel vredig zijn.

We lopen de volgende 10 km een verschrikkelijk mooi stuk over een rug langs een vallei met de bijzondere naam: Great Fryup Dale. De naam komt van Freia (Germaanse godin) en hop (afgelegen dal). Het is een prachtig dal en we lopen er helemaal omheen. Geen straf! Aan het einde van dit dal nemen we nog een pauze en doen een hazenslaapje in de zon en uit de wind. Wat een genot om zo te liggen en te luisteren naar de wind en wat vogels.

Daarna is het nog een paar km tot aan onze B&B in Glaisdale. Ook dat plaatsje mag er zijn! Het ligt bovenop twee heuveldelen met een nauw dal ertussen. Onze kamer is echt prachtig met een heerlijk groot zacht bed. Grote ramen, alles kraakhelder.
Na het inchecken brengt de eigenares ons met de auto naar de pub (aan de overkant van het dal). Daar komen we een Amerikaanse wandelaar tegen die we eerder hebben ontmoet. We kletsen & drinken even en gaan dan eten. Ze hebben heerlijk desserts!
Daarna lopend terug naar de andere heuvel, maar we malen nu echt niet meer om stevige stijgen of dalen.
Het bed is SUPER.